ﺗﻮﺳﻌﻪاﻗﺘﺼﺎدی و ﻓﻨﻲ،ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺗﻐﻴﻴﺮ اﻟﮕﻮی ﻣﺼﺮف ﻣﻨﺠر ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺣﺠﻢﻋﻈﻴﻤﻲ از زﺑﺎﻟﻪ در ﻣﻨﺎﻃﻖ روﺳﺘﺎﻳﻲﻛﺸﻮرﺷﺪهاﺳﺖ. درﺣﺎلﺣﺎﺿـﺮدرزﻣﻴﻨـﻪزﺑﺎﻟـﻪﻫـﺎیروﺳـﺘﺎﻳﻲﻣـﺪﻳﺮﻳﺖﻣﻨﺴﺠﻤﻲوﺟﻮدﻧﺪاردوزﺑﺎﻟﻪﻫﺎیروﺳﺘﺎﻳﻲ(ﻛﻪزﻣﺎﻧﻲﺗﺮﻛﻴﺒﺎتآﻧﻬﺎﺑﻪﻃﻮرﻋﻤﺪهﻃﺒﻴﻌﻲﺑﻮدوﺑﻪﺳﺮﻋﺖﺗﺠﺰﻳﻪوﺟﺬبﻣﺤﻴﻂﻣـﻲﺷـﺪ)ﺗﺒـﺪﻳﻞﺑـﻪزﺑﺎﻟـﻪﻫـﺎیﻏﻴـﺮﻗﺎﺑـﻞﺗﺠﺰﻳـﻪﺑـﺎدوره ﻣﺎﻧﺪﮔﺎریﻃﻮﻻﻧﻲﺷﺪهوﺑﺮایﻣﺪتزﻣـﺎﻧﻲﻧـﺴﺒﺘﺎﻃـﻮﻻﻧﻲدرﻣﺤـﻴﻂروﺳـﺘﺎﺑـﺎﻗﻲﻣﺎﻧـﺪهوﭼﻬﺮه هایزﺷﺖﺑﻪروﺳﺘﺎﻫﺎدادهواﻧﻮاعآﻟـﻮدﮔﻲ ﻫـﺎیﻫـﻮا،آب،ﺧـﺎکراﺑـﻪدﻧﺒـﺎلدارد.محدوده مورد مطالعه در این پژوهش بخش جزینک شهرستان زهک در شمال استان سیستان و بلوچستان می باشد.جمعیت محدوده مورد نظر در سرشماری سال 1385 برابر با 6763 نفر که در 83 آبادی این بخش زندگی میکردهاند. روش تحقیق به کار رفته در تهیه و تدوین این مقاله از نوع توصیفی– تحلیلی بوده و در راستایی فراهم نمودن داده ها و اطلاعات مورد نیاز از دو روش کتابخانه ای- اسنادی و روش مطالعات میدانی استفاده شده است. با توجه به گستردگی تعداد سکونتگاه های روستایی، تعداد 10 آبادی به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و از طریق مصاحبه، داده های مورد نیاز گردآوری گردید.نتایج و یافتهها حاکی از آن است که هر چند دهیاری ها اقداماتی برای جمعآوری زباله در محیطهای روستایی انجام دادهاند اما به دلایلیهمچون کمبود بودجه تنها در 2 روستای این بخش عملیات جمع آوری زباله و انتقال آن به خارج از محیط روستا انجام می گیرد.
حیدری مکرر, حمید, شاهزائی, عبدالمجید. (1394). تحلیل و بررسی نقش مدیریت روستایی در جمع آوری و دفع زباله از محیطروستا(مطالعه موردی: بخش جزینک شهرستان زهک). علوم جغرافیایی (جغرافیای کاربردی), 11(23), 1-13. doi: 6
MLA
حمید حیدری مکرر; عبدالمجید شاهزائی. "تحلیل و بررسی نقش مدیریت روستایی در جمع آوری و دفع زباله از محیطروستا(مطالعه موردی: بخش جزینک شهرستان زهک)". علوم جغرافیایی (جغرافیای کاربردی), 11, 23, 1394, 1-13. doi: 6
HARVARD
حیدری مکرر, حمید, شاهزائی, عبدالمجید. (1394). 'تحلیل و بررسی نقش مدیریت روستایی در جمع آوری و دفع زباله از محیطروستا(مطالعه موردی: بخش جزینک شهرستان زهک)', علوم جغرافیایی (جغرافیای کاربردی), 11(23), pp. 1-13. doi: 6
VANCOUVER
حیدری مکرر, حمید, شاهزائی, عبدالمجید. تحلیل و بررسی نقش مدیریت روستایی در جمع آوری و دفع زباله از محیطروستا(مطالعه موردی: بخش جزینک شهرستان زهک). علوم جغرافیایی (جغرافیای کاربردی), 1394; 11(23): 1-13. doi: 6